کاربرد تکنولوژى RS و GIS در مدیریت آبیارى زمین‏ هاى کشاورزى

با توجه به محدودیت منابع و روند صعودى توسعه چنانچه این حرکت توأم با مدیریت و برنامه‏ ریزى صحیح صورت نگیرد، مى‏ تواند مشکلاتى را بوجود آورد. زیرا هرگونه توسعه نیازمند بهره بردارى و استفاده از منابع طبیعى است. بنابراین مى ‏تواند اثراتى را به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در طبیعت بر جاى گذارد. استفاده بهینه از خاک و منابع آبى و راه ‏هاى کاهش و پیش بینى مشکلات مربوط به آنها همواره از اهداف توسعه ‏ى کشاورزى صحیح و اصولى بوده است تا بتوان بیشترین بازده را از حداقل منابع بدست آورد. مدیریت بهینه مصرف آب در چند دهه گذشته موضوع بحث بسیارى از محافل تخصصى گشته، در همه ‏ى این محافل تأکید بر این نکته بوده که پایش و ارزیابى کلید موفقیت در این امر مى‏ باشد. بسیارى از شبکه‏ هاى آبیارى و زهکشى ساخته شده براساس مدیریت عرضه و تقاضا عمل کرده و معمولاً بدون در نظر گرفتن میزان آب مورد نیاز واقعى، آب را تحویل مى‏ نمایند. در شبکه‏ هاى آبیارى و زهکشى به دلیل پراکندگى مزارع، وسعت اراضى، تنوع کشت و مسافت بین محل استحصال تا نقطه تحویل آب، مدیریت بهره بردارى و نگهدارى بدون در نظر گرفتن تأثیر متقابل عوامل فوق امکان‏ پذیر نمى‏باشد، اضافه بر آن در شبکه ‏هاى آبیارى، داده ‏هاى توصیفى با حجم زیادى به صورت روزانه تولید مى‏ گردد که نیاز به ساماندهى، تجزیه و تحلیل و تصمیم‏ گیرى دارد که انجام آن با روش ‏هاى سنتى بسیار مشکل بوده و نیاز به استفاده از سیستم‏ هاى جدید نظیر سیستم اطلاعات جغرافیایى و سنجش از دور مى‏باشد. هدف از این مقاله بررسى و شناخت سیستم اطلاعات جغرافیایى و سنجش از دور و نحوه ‏ى به کارگیرى آن در مدیریت شبکه‏ هاى آبیارى و زهکشى مى‏ باشد.